Η Καλλιόπη Ευκλείδου είναι μεταδιδακτορική ερευνήτρια στο ερευνητικό πρόγραμμα SmartEye του Τμήματος Μηχανικών Χωροταξίας και Ανάπτυξης και συμβασιούχος διδάσκουσα στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές της σπουδές στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, τις μεταπτυχιακές σπουδές στο Τμήμα Κλασικών Σπουδών, του Πανεπιστημίου Cincinnati, ΗΠΑ, και τη διδακτορική της διατριβή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με θέμα Τοπίο και Κοινωνικές Ταυτότητες στη Μυκηναϊκή Αργολίδα. Προσεγγίζοντας την οργάνωση του χώρου με τη χρήση Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών.

Τα ακαδημαϊκά της ενδιαφέροντα άπτονται της αρχαιολογίας της Εποχής του Χαλκού, ειδικά στην ηπειρ. Ελλάδα (Πελοπόννησο και Μακεδονία), της αρχαιολογίας του τοπίου και της αρχιτεκτονικής, των ταφικών πρακτικών και τελετουργιών, της χρήσης των Συστημάτων Γεωγραφικών Πληροφοριών στη μελέτη και ανάλυση αρχαιολογικών δεδομένων και της μελέτης των πινακίδων Γραμμικής Β. Από το 2006 συμμετέχει ως επιστημονικός συνεργάτης στην πανεπιστημιακή ανασκαφή του Α.Π.Θ. στην Τούμπα Θεσσαλονίκης (υπό τη διεύθυνση του ομότ. καθ. Σ. Ανδρέου και από το 2020 της αναπ. καθ. Σ. Τριανταφύλλου) και είναι υπεύθυνη για τη μελέτη και δημοσίευση της στρωματογραφίας, αρχιτεκτονικής και οργάνωσης του χώρου κτιρίων του οικισμού που χρονολογούνται στην Ύστερη Εποχή του Χαλκού και την Εποχή του Σιδήρου. Υπήρξε υπότροφος του Τμήματος Κλασικών Σπουδών, του Πανεπιστημίου Cincinnati, ΗΠΑ, του ιδρύματος Προποντίς, του Κοινωφελούς Ιδρύματος Α. Σ. Ωνάσης, του Ιδρύματος Λεβέντη, του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και του Mediterranean Archaeology Trust. Έχει συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια και ημερίδες και έχει δημοσιεύσει άρθρα σε συλλογικούς τόμους, πρακτικά συνεδρίων και ξένα περιοδικά με κριτές.

Η Σωτηρία Κιορπέ είναι υποψήφια διδάκτορας Προϊστορικής Αρχαιολογίας και Βιοαρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έλαβε το πτυχίο της στην Ιστορία, την Αρχαιολογία και την Ιστορία της Τέχνης το 2012 από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, συνέχισε με την απόκτηση μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην Ανθρώπινη Οστεολογία και την Ταφική Αρχαιολογία (MSc) στο Πανεπιστήμιο του Leiden, Ολλανδίας (2014) και στην Προϊστορική Αρχαιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2016).

Από το 2009 συμμετέχει ενεργά στην ανασκαφή ποικίλων οικιστικών και ταφικών συνόλων σε όλη την Ελλάδα ενώ για παραπάνω από μια πενταετία δούλεψε ως ανθρωπολόγος πεδίου στα μινωικά νεκροταφεία του Πετρά Σητείας και της Κουμάσας Αστερουσίων. Για σύντομο χρονικό διάστημα εργάσθηκε ως αρχαιολόγος πεδίου στο Υπουργείο Πολιτισμού (Εφορεία Αρχαιοτήτων Κοζάνης). Παράλληλα με την ανασκαφή ταφικών αποθέσεων, απέκτησε πολύτιμη εμπειρία στην καταγραφή και τη μελέτη ανθρώπινων σκελετικών καταλοίπων, και ειδικότερα διάσπαρτων και αποσπασματικών καταλοίπων από συλλογικές αποθέσεις καθώς μελέτησε το σκελετικό υλικό από επτά ταφικά κτίρια της προανακτορικής και παλαιονακτορικής περιόδου από το νεκροταφείο του Πετρά στη Σητεία. Επίσης έχει μελετήσει οστά από άλλες αρχαιολογικές θέσεις τόσο στην Κρήτη (Μόχλος, Κεντρί, Αζοριάς) όσο και στην ηπειρωτική Ελλάδα  (Βρανάς Μαραθώνα).

Η διδακτορική της έρευνα πραγματοποιείται υπό την επίβλεψη της αναπληρώτριας καθηγήτριας Α.Π.Θ. Σεβαστής Τριανταφύλλου και εστιάζει στη μελέτη των ταφικών πρακτικών της προανακτορικής και παλαιοανακτορικής περιόδου  στην ανατολική Κρήτη έχοντας ως επιστημονικό παράδειγμα και πυρήνα μελέτης το νεκροταφείο ταφικών κτιρίων του Πετρά Σητείας. Με επιρροές από τις εξελίξεις στην κοινωνική βιοαρχαιολογία και την αρχαιοθανατολογία, η έρευνα επικεντρώνεται στη συνδυαστική μελέτη των οστεολογικών, ταφονομικών και αρχαιολογικών δεδομένων με στόχο την ανασύνθεση των σταδίων και της μορφής του ταφικού εθιμοτυπικού. Επιπλέον, ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στις ενδείξεις μεταποθετικής μεταχείρισης των νεκρών και τις κοινωνικές προεκτάσεις των παραπάνω δραστηριοτήτων. Η προσέγγιση των δεδομένων υπό το πρίσμα σύγχρονων θεωρητικών σχημάτων, όπως η αρχαιολογία του σώματος, η αρχαιολογία του τοπίου, η ταυτότητα, οι πρακτικές μνημοτεχνικής και  τελετουργιών, στοχεύει στην πληρέστερη κατανόηση του τρόπου διαχείρισης του παρελθόντος και του ρόλου των νεκρών για την κοινότητα του Πετρά. Η διατριβή της χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών, το Κοινωφελές Ίδρυμα Α. Σ. Ωνάσης και το Γερμανικό Ίδρυμα Ακαδημαϊκών Ανταλλαγών (DAAD).

Η Νίκη Παπακωνσταντίνου είναι υποψήφια διδάκτορας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και επιστημονική συνεργάτης στο Εργαστήριο Fitch της Βρετανικής Σχολής Αθηνών. Ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές σπουδές της με ειδίκευση στην Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (2004). Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στην Ανθρώπινη Οστεολογία και την Ταφική Αρχαιολογία από το Πανεπιστήμιο του Sheffield (2009), Αγγλίας και στην Προϊστορική Αρχαιολογία από το Πανεπιστήμιο Κρήτης (2011). Ειδικεύεται στην ανασκαφή ταφικών συνόλων και στην εργαστηριακή μελέτη αποσπασματικά σωζόμενων και αναμεμειγμένων σκελετικών καταλοίπων. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στις ταφικές πρακτικές των προϊστορικών περιόδων, τη ταφική ταφονομία, την αρχαιοθανατολογία, τη ταφική μεταχείριση των νεκρών σωμάτων και την ιστολογία των οστών.

Έχει σημαντική ανασκαφική εμπειρία σε θέσεις που χρονολογούνται από την Παλαιολιθική έως και τη Βυζαντινή περίοδο. Έχει συμμετάσχει σε ερευνητικά προγράμματα για την καταγραφή και μελέτη ανθρώπινων σκελετικών καταλοίπων από προϊστορικές θέσεις της Κρήτης και της ηπειρωτικής Ελλάδας. Σε αυτές περιλαμβάνονται οι θολωτοί τάφοι στο Καμηλάρι, ο θολωτός τάφος Α στο Απεσωκάρι, το μινωϊκό νεκροταφείο στο Λιβάρι-Σκιάδι, ανατ. Κρήτης, το νεκροταφείο των Μαλίων (Χρυσόλακκος, ταφικές σχισμές στο βράχο), η Γαύδος, ο μυκηναϊκός θολωτός τάφος του Δάρα στη Μεσσηνία και οι μυκηναϊκοί θαλαμοειδείς τάφοι της Δειράδας στην Αργολίδα. Πριν τις διδακτορικές της σπουδές εργάστηκε ως συμβασιούχος αρχαιολόγος/οστεοαρχαιολόγος στο Υπουργείο Πολιτισμού (ΛΓ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Εφορεία Αρχαιοτήτων Άρτας, 2011-2015). Έχει συμμετάσχει σε διεθνή συνέδρια και ημερίδες και έχει δημοσιεύσει άρθρα σε συλλογικούς τόμους, πρακτικά συνεδρίων και ξένα περιοδικά με κριτές. Η διδακτορική της έρευνα με τίτλο Ταφικές Πρακτικές στη Μυκηναϊκή Αττική: Βιοαρχαιολογική και Ταφονομική ανάλυση του Ανθρώπινου Σκελετικού Υλικού από το Νεκροταφείο στη Θέση Κολικρέπι του Δήμου Σπάτων χρηματοδοτείται από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών υπό την επίβλεψη της αναπληρώτριας καθηγήτριας Σεβαστής Τριανταφύλλου και αποτελεί μέρος ενός ευρύτερου ερευνητικού προγράμματος για τη δημοσίευση του μεγαλύτερου μέχρι σήμερα ασύλητου μυκηναϊκού νεκροταφείου στην περιοχή της Αττικής.

Η διατριβή της αφορά στη συστηματική μελέτη των σκελετικών καταλοίπων των τάφων υιοθετώντας μία συνθετική μεθοδολογική προσέγγιση που συνδυάζει τις οστεολογικές πληροφορίες, τις μακροσκοπικές και μικροσκοπικές ταφονομικές παρατηρήσεις και τα συγκείμενα ταφικά δεδομένα. Στόχος είναι η ανασύνθεση της οστεοβιογραφίας των ανθρώπων που ενταφιάζονταν στο νεκροταφείο, η κατανόηση των διαδικασιών που επέδρασαν στο σχηματισμό των σκελετικών συνόλων και η ερμηνεία των ταφικών πρακτικών μεταχείρισης των νεκρών σωμάτων.

Ο Γιάννης Χατζηκωνσταντίνου είναι υποψήφιος διδάκτορας Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με ειδίκευση στην Οστεοαρχαιολογία και επιστημονικός συνεργάτης του Εργαστηρίου Βιοαρχαιολογίας Βρυξελλών, του Πανεπιστημίου VUB, Βελγίου. Παράλληλα, από το 2018 αποτελεί ενεργό μέλος του διεθνούς δικτύου Πειραματικής Αρχαιολογίας (EXARC). Ολοκλήρωσε τις προπτυχιακές του σπουδές στην Ιστορία, Αρχαιολογία και Ιστορία της Τέχνης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (2016), ενώ συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Προϊστορική Αρχαιολογία (Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης 2016-2019), Οστεολογία, Βιολογική Ανθρωπολογία και Πειραματική Αρχαιολογία (Πανεπιστήμιο του Sheffield 2017-2018). Στο πλαίσιο των σπουδών του έχει συμμετάσχει σε μεγάλο αριθμό ανασκαφών, επιφανειακών ερευνών και ερευνητικών προγραμμάτων στον ελλαδικό χώρο, σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτισμού, ελληνικά και διεθνή πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα (ενδεικτικά: Κουμάσα, Αμμουδάρες Μαλίων, Χερσόνησος Ηρακλείου, Αυγή Καστοριάς, Μεθώνη Πιερίας, Πετράς Σητείας, Τούμπα Θεσσαλονίκης, Μαυροπηγή Κοζάνης, Γαϊδουροφάς Λασιθίου, Ανθεμούντας Χαλκιδικής).

Εξειδικεύεται στην ανασκαφή ανθρώπινων καταλοίπων, τη μακροσκοπική μελέτη και δημοσίευση των οστεοαρχαιολογικών δεδομένων και την εφαρμογή αναλυτικών μεθόδων στα ανθρώπινα οστά. Ιδιαίτερη έμφαση δίνει στην ολιστική και διεπιστημονική προσέγγιση των αρχαιολογικών δεδομένων, συνδυάζοντας αρχαιολογικά, πειραματικά και εθνογραφικά δεδομένα. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στη μελέτη καμένων ανθρώπινων καταλοίπων, προσεγγίζοντας την πυροτεχνολογία και την ταφική πρακτική της καύσης στο προϊστορικό Αιγαίο χρησιμοποιώντας μακροσκοπικές, φασματοσκοπικές, ισοτοπικές και μικροσκοπικές τεχνικές. Στο πλαίσιο των σπουδών του έχει συμμετάσχει σε μεγάλο αριθμό ελληνικών και διεθνών συνεδρίων, με υποβληθείσες δημοσιεύσεις σε διεθνείς τόμους και περιοδικά. Έχει διδακτική εμπειρία σε θεωρητικά και εργαστηριακά θέματα Προϊστορικής Αρχαιολογίας και Οστεοαρχαιολογίας, ενώ ενδιαφέρεται ιδιαιτέρως για τη διάχυση των αρχαιολογικών δεδομένων της ερευνητικής δραστηριότητας στο ευρύ κοινό μέσα από συλλογικές δράσεις, όπως ο κύκλος ομιλιών Archaeozooms (2021).

Η διδακτορική του διατριβή, εστιάζει στη μελέτη και δημοσίευση των ανθρώπινων καταλοίπων από το θολωτό τάφο Β της Κουμάσας Αστερουσίων με την εφαρμογή μακροσκοπικών και αναλυτικών μεθόδων, υπό την επίβλεψη της αναπληρώτριας καθηγήτριας, Σεβαστής Τριανταφύλλου. Η διατριβή του αποτελεί μέρος του ερευνητικού προγράμματος της Κουμάσας, υπό τη διεύθυνση του καθηγητή Διαμαντή Παναγιωτόπουλου του Ινστιτούτου Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Χαϊδελβέργης, Γερμανίας. Τμήμα της έρευνας του έχει χρηματοδοτηθεί στο παρελθόν από το βραβείο «The Andrew Sherratt Fund for Research Projects in Old World Prehistory», από το Ινστιτούτο Αιγαιακής Προϊστορίας (INSTAP) και από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα Erasmus+, ενώ η διατριβή του χρηματοδοτείται από το πρόγραμμα ΑΡΙΣΤΕΙΑ για υποψ. διδάκτορες στις ανθρωπιστικές επιστήμες της Επιτροπής Ερευνών του Α.Π.Θ. (2021) και από το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας ΕΛ.ΙΔ.Ε.Κ (2022-2024).

Ο Νίκος Βαλασιάδης έχει ολοκληρώσει τις προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στη Προϊστορική Αρχαιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Έχει δουλέψει ως αρχαιολόγος στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ τις τελευταίες δεκαετίες εργάζεται ως ελεύθερος επαγγελματίας σε υπηρεσίες σχεδιασμού για έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Ειδικεύεται στις εφαρμογές οπτικής επικοινωνίας με αρχαιολογικό περιεχομένο και έχει πολλές φορές συνεργαστεί με ανασκαφικά προγράμματα και μουσεία της ημεδαπής. Το ερευνητικό του αντικείμενο είναι η αρχαιολογία του πολέμου στην Ελλάδα του 20ου αιώνα, ειδικότερα δε η τοπογραφική τεκμηρίωση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου στη Μακεδονία και Κρήτη.

Βασιλική Παπαθανασίου είναι υποψήφια διδάκτορας Προϊστορικής Αρχαιολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, με ειδίκευση στην Οστεοαρχαιολογία. Έχει ολοκληρώσει τις προπτυχιακές σπουδές της στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας Α.Π.Θ. (2016), από όπου έλαβε και το μεταπτυχιακό δίπλωμα στην Προϊστορική Αρχαιολογία (2020). Έχει εξειδικευτεί στην Οστεολογία, την Βιολογική Ανθρωπολογία και την Ταφική Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο του Sheffield, Αγγλίας (2018-2019). Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στις ταφικές πρακτικές, την μεταχείρισή του νεκρού σώματος και την συγκειμενική ανάλυση των ανθρώπινων σκελετικών καταλοίπων. Ως αρχαιολόγος έχει συμμετάσχει σε ανασκαφές, επιφανειακές έρευνες και ερευνητικά προγράμματα στη Μακεδονία και την Κρήτη και έχει πραγματοποιήσει πρακτική άσκηση στο King’s College of London και στο Βυζαντινό Μουσείο Θεσσαλονίκης. Εξιδεικεύεται στην μελέτη ανθρώπινων οστών και έχει συμμετάσχει στην εξέταση σκελετικών σύνολων που χρονολογούνται κατά την Εποχή του Χαλκού και την Βυζαντική περίοδο από θέσεις της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας (Μεθώνη Πιερίας, Διμήνι Μαγνησίας, Τούμπα Θεσσαλονίκης). Ως οστεοαρχαιολόγος έχει συμμετάσχει στην ανασκαφή του προανακτορικού και πρωτοανακτορικού νεκροταφείου στο Σίσσι Κρήτης και στο βυζαντινό νεκροταφείο της Τούμπας Θεσσαλονίκης. Μέρος της μελέτης της για τα σκελετικά καταλοίπα του νεκροταφείου της Μεθώνη Πιερίας (YEX), έχει δημοσιευθεί σε συλλογικό τόμο. Επιπλέον έχει συμμετάσχει σε διεθνή και εγχώρια συνέδρια και ημερίδες, ενώ έχει εμπειρία στη διοργάνωση συνεδρίων και εκπαιδευτικών προγραμμάτων, καθώς και στην παράδοση εργαστηριακών μαθημάτων Οστεοαρχαιολογίας.

Η διδακτορική της έρευνα με τίτλο ΄΄Η πρακτική της καύσης στην Εποχή του Σιδήρου στην κεντρική Μακεδονία’’ πραγματοποιείται υπό την επίβλεψη της αναπληρώτριας καθηγήτριας Α.Π.Θ. Σεβαστής Τριανταφύλλου και αφορά στη συστηματική μελέτη των καμμένων σκελετικών καταλοίπων από τα νεκροταφεία της Πολίχνης και της Νέας Φιλαδέλφειας. Στόχος της είναι η διερεύνηση της πρακτικής της καύσης μέσω της εφαρμογής μακροσκοπικών και αναλυτικών τεχνικών στα καμμένα οστά. Τα δεδομένα που θα προκύψουν θα αναλυθούν μέσω μίας συνθετικής και συγκειμενικής βιοαρχαιολογικής προσέγγισης και θα συμβάλουν σημαντικά στην ανασύνθεση των βιο-ανθρωπολογικών χαρακτηριστικών των ατόμων, τα οποία υποβάλλονταν στη διαδικασία της καύσης, καθώς και στον προσδιορισμό των τεχνολογικών και τελετουργικών όψεων των καύσεων. Η διατριβή της αποτελεί μέρος του ερευνητικού προγράμματος ΄΄ΤΕΦΡΑ: Τεχνολογία και βιο-ανθρωπολογία της χρήσης της φωτιάς στα ανθρώπινα κατάλοιπα στο Αιγαίο΄΄, το οποίο χρηματοδοτείται από το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας ΕΛ.ΙΔ.Ε.Κ (2022-2025), με επιστημονικά υπεύθυνη την Σεβαστή Τριανταφύλλου, ενώ τμήμα της έρευνας της έχει λάβει χρηματοδότηση από το βραβείο «The Andrew Sherratt Fund for Research Projects in Old World Prehistory» (2023) και το βραβείο της Βρετανικής Σχολής Αθηνών για την διεξαγωγή έρευνας στο Εργαστήριο Fitch (2023-2024).

Σπούδασε στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ., από το οποίο πήρε πτυχίο με ειδίκευση στην Κλασική Αρχαιολογία (1988) με γενικό βαθμό 8,96. Στη διάρκεια των σπουδών της πήρε μέρος σε ανασκαφές, στη Βεργίνα, στο Φαρί της Θάσου και στην Αμφίπολη, και, ως πτυχιούχος αρχαιολόγος, εργάστηκε ως επιστημονική συνεργάτης του καθ. κ. Π. Φάκλαρη στην πανεπιστημιακή ανασκαφή της Βεργίνας (1989 -1996).

Κατά το διάστημα 1994-1997 διετέλεσε υπότροφος του Γερμανικού Ιδρύματος Ανταλλαγών και Υποτροφιών (DAAD) ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια στο Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Κολονίας, Γερμανίας. Στο ίδιο πανεπιστήμιο συνέχισε και ολοκλήρωσε τη διδακτορική της διατριβή (2014), με θέμα Τα αναθηματικά πήλινα ειδώλια του ιερού της Παρθένου στην αρχαία Νεάπολη (σημ. Καβάλα). Συμβολή στην ιστορία μιας βορειοελληνικής πόλης και με επιβλέποντα καθηγητή τον H. von Hesberg. Κατά την παραμονή της στη Γερμανία (1994-2000) εργάστηκε κατά διαστήματα σε προγράμματα  λαϊκής επιμόρφωσης της Διακονικής Εκκλησίας κάνοντας διαλέξεις σε θέματα αρχαίας ελληνικής ιστορίας και αρχαιολογίας και ξεναγήσεις σε μουσεία. Επίσης ασχολήθηκε με μεταφράσεις λογοτεχνικών κειμένων των εκδόσεων Romiosini. Από τον Αύγουστο του 2000 ως και σήμερα εργάζεται ως καθηγήτρια στην Β΄/θμια Εκπαίδευση, αρχικά στη Φλώρινα και στη συνέχεια στη Θεσσαλονίκη, με οργανική θέση στο 2^ο ΓΕΛ Καλαμαριάς.

Κατά τα ακαδημαϊκά έτη 2012/13, 2009/10 εργάστηκε ως μέντορας στη Διδακτική της γλώσσας και της ιστορίας στο Τμήμα Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της Παιδαγωγικής σχολής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας στη Φλώρινα. Εξακολουθεί να παρακολουθεί την επιστημονική συζήτηση στον τομέα της αρχαιολογίας, ιδιαίτερα σε αυτόν των ειδωλίων, και συμμετέχει σε σχετικά συνέδρια με εισηγήσεις και άρθρα. Ως εκπαιδευτικός επιδιώκει να συνδέει τα περιεχόμενα των διδακτικών της αντικειμένων με άλλα γνωστικά αντικείμενα, αλλά και με την εξωσχολική ζωή (π.χ. επισκέψεις σε θέατρα, μουσεία κτλ.). Τα τελευταία δύο χρόνια συμμετέχει σε δύο προγράμματα Erasmus («Δημοκρατία στα σχολεία» και «Αξίες, ταυτότητα και πολιτισμός»). Γνωρίζει άριστα τη γερμανική και αγγλική γλώσσα, καλά τη γαλλική και αρκετά καλά την ιταλική.