Η Πλατιά Μαγούλα Ζάρκου είναι ένας μεγάλος νεολιθικός οικισμός μεταξύ Λάρισας και Τρικάλων. Σε ανασκαφές του 1974 και 1976 από τον Κ. Γαλλή εντοπίστηκε ένα οργανωμένο νεκροταφείο βόρεια και εκτός των ορίων του προϊστορικού οικισμού, στο οποίο αποκαλύφθηκαν 46 ταφικά σύνολα με δευτερογενείς ταφές καύσεων. Το νεκροταφείο, χρονολογείται βάσει των ευρημάτων στην αρχή της Νεότερης Νεολιθικής (φάση Τσαγγλιού) (4300-4000 π.Χ.).
Η ανθρωπολογική μελέτη των οστών έχει διεξαχθεί και δημοσιευτεί από τον Ν. Ξηροτύρη (1982). Τα καμένα οστά ήταν τοποθετημένα μέσα σε τεφροδόχα αγγεία, καθημερινής χρήσης, τα οποία ήταν θαμμένα σε λάκκους, όρθια ή ανεστραμμένα, ενώ μερικές φορές ήταν σκεπασμένα και με κάποιο άλλο αγγείο. Τις ταφές συνόδευαν ταφικά κτερίσματα (αγγεία, λίθινα εργαλεία, ειδώλια, κόκκινα όστρακα) εντός του τεφροδόχου ή και εξωτερικά, στην περιοχή γύρω από αυτό. Στο πλαίσιο του ερευνητικού προγράμματος ΤΕΦΡΑ, θα μελετηθούν εκτενώς τα καμένα ανθρώπινα κατάλοιπα από 39 ταφικά σύνολα (28 τεφροδόχα αγγεία και 11 ταφικές αποθέσεις του νεκροταφείου).
Βιβλιογραφία
Γαλλής, Κ. Ι. (1982). Καύσεις νεκρών από τη Νεολιθική εποχή στη Θεσσαλία, (Αθήναι: Ταμείο Αρχαιολογικών Πόρων και Απαλλοτριώσεων).
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης